วันจันทร์ที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2552















หนานอินบินได้

หนานอินบินไปสุ่ห้วงเวิ้งฟ้ากว้าง สู่จินตภาพของโลกที่บิดเพี้ยนไปจากความเป็นจริง ที่ซึ่งเหตุผลและตรรกะมีน้ำหนักน้อยกว่าอารมณ์ และกาลเวลาไม่มีความหมาย ทุกสิ่งเกิดและดับในขณะเดียวกัน และดำเนินเป็นวงจรซ้ำซ้อนอยู่อย่างนั้น บางครั้งก็เกิดมีประเด็นคล้ายให้จิตคิดขบ และบางครั้งทัศนียภาพที่เห็นก็เป็นเพียงจินตนาการไร้สาระเลือนลางและบางเบา สาระสำคัญนั้นไม่ใช่สิ่งที่เห็นแต่อยู่ที่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปจากนั้น เหมือนยามตื่นจากฝันที่สับสนจนจำจดสิ่งใดไม่ได้หลงเลือนเป็นกลุ่มควันที่ยิ่งเพ่งพินิจยิ่งสลายไปกับอากาศ ทุกสรรพสิ่งที่หนานอินขับเคลื่อนผ่านจากไปนั้นและบันทึกไว้ล้วนสอดคล้องสัมพันธ์ และตัดขาดจากกันโดยไร้รูปแบบและเหตุผล ความพยายามที่จะพิจารณาด้วยวิจารณญาณนั้นเป็นเรื่องสูญเปล่าเช่นเดียวกับการพยายามถุยน้ำลายใส่ท้องฟ้าและเพดาน สุดท้าย ทั้งหมดย่อมร่วงลงมา...ใส่หน้ามึง!!!

ดังนั้น จึงขอต้อนรับสู่บันทึกของหนานอิน

ขออย่าให้จิตนำทาง แต่กรุณาปล่อยวางแล้วมองผ่านโดยไม่ต้องคิดอะไร

" เพลิน..เพลิน "